18 August, 2011

Anak Kecil Saya

Saya rasa agak lama juga tak bercerita tentang anak kecil saya. Besar mana pun dia sekarang, dia masih anak kecil di hati saya. Rindu dia! *tiba-tiba*

Dalam tempoh seminggu lebih, genaplah usianya 2 tahun. Mungkin kerana dia satu-satunya anak saya *buat masa ini*, saya masih terlalu manjakan dia hinggakan kebanyakan benda saya nak buat untuk dia. Kalau nak makan buah, saya masih potong kecil-kecil muat-muat saiz mulut dia. Kalau nak makan nasi masih bersuap. Saya belum pernah ajar dia makan sendiri. Satu sebab, saya malas nak kemas balik, satu sebab lagi saya rasa saya nak suap dia jugak. Kadang-kadang bila dia buat sesuatu yang selalunya saya buatkan untuk dia, baru saya perasan anak saya semakin besar. Rasa sedih pula.



Baru-baru ni dia panggil saya, 'baby'. Kelakar bunyinya. Kalau dia panggil 'mama', saya tak menyahut, dia panggil 'yang', kalau tak menyahut jugak, dia panggil baby. Comel!

Mama..mama..mama..yang..yang..yang..babyyyyyyy

'yang' tu sebab saya & Soulmate memang panggil syg/yang to each other. Anak pun mengikut la.

Baru-baru ni, Azfar selsema dan batuk-batuk. Kalau dia jadi macam tu, memang risau la kami mak bapaknya ni. Jadi, suatu petang minta izin dengan bos untuk keluar awal bawa dia ke klinik. Ingatkan lama nak menunggu jumpa doktor, jadi masa ambil dari school dia, siap-siap saya ambil beg dan beritahu teacher, Azfar terus balik rumah.




Sekali, kurang lebih sejam dah selesai urusan di klinik. Nak menghantar semual ke school rasa bersalah pada teacher pula. Saya usung dia ke office, senang. Mulanya risau juga macam mana kalau dia lapar, macam mana kalau dia nangis,macam mana kalau dia poo poo. plan terkejut macam ni mana la saya prepare diaper ke apa ke kan. Ok, bab risau lapar settle. Saya beli biskut + susu. Bab nangis pun settle, saya bagi main calculator + buku + segala macam warna pen. Masalahnya, bab poo poo. Boleh pula dia buat projek dalam ofis saya dan saya takde diaper lebih. Huaaaaaa..





Terpaksa la saya menahan hidung sambil keep on sms Soulmate minta ambil kami dengan seberapa cepat selepas dia punch out. Masa nak bawa Azfar masuk lif pun saya jenguk-jenguk dulu tengok ada orang atau tak. Dan berdoa sepanjang lif turun jangan lah ada yang masuk. Bukan apa, kalau ada kesian pula saya orang tu terpaksa menahan bau yang tak berapa nak sedap. Haha..

Haiihhh pengalaman sungguh. Masa-masa kita tak prepare la benda nak jadi.





Anyway, mama sayang kamu, sayang!








No comments:

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails